yeni bir iş ortamına hazır hissetmiyorum. iş görüşmelerime giderken yaşadığım huzursuzluk bunun bir göstergesi gibi... yola çıktığı andan itibaren gideceği yere varana kadar bir insan tuvaletim mi var diye düşünüp kendini şekilden şekle sokar mı? sürekli bunu düşünmek nasıl bir saçmalık?
annem de gitmiş eczaneden bezler almış sağ olsun, sanki ben onu giyermişim ve işeye işeye gezinirmişim gibi. hee bir de altına kaçıranlar için pedler varmış, sağ olsun onu da almış bana. teyzemi örnek verdi. hem gülesim geliyor, hem de kadını nasıl bir hale sokmuşum diye şaşırıyorum.
şu an hem ilişki hem de iş istemediğim bir dönemdeyim. ilişki bakımından da karışık işler. eski sevgilimle görüşüyorum. onun gerçekten bir şansı hak ettiğinden eminim ama kalbim yeteri kadar ısınmıyor. keşke birine karşı güçlü bir tutku hissedebilsem, eskiden olduğu gibi.
içimden bir şey gelmiyor. zamanımı verimli kullanamıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder