bazı travmalar

yeni bir iş ortamına hazır hissetmiyorum. iş görüşmelerime giderken yaşadığım huzursuzluk bunun bir göstergesi gibi... yola çıktığı andan itibaren gideceği yere varana kadar bir insan tuvaletim mi var diye düşünüp kendini şekilden şekle sokar mı? sürekli bunu düşünmek nasıl bir saçmalık?

annem de gitmiş eczaneden bezler almış sağ olsun, sanki ben onu giyermişim ve işeye işeye gezinirmişim gibi. hee bir de altına kaçıranlar için pedler varmış, sağ olsun onu da almış bana. teyzemi örnek verdi. hem gülesim geliyor, hem de kadını nasıl bir hale sokmuşum diye şaşırıyorum.

şu an hem ilişki hem de iş istemediğim bir dönemdeyim. ilişki bakımından da karışık işler. eski sevgilimle görüşüyorum. onun gerçekten bir şansı hak ettiğinden eminim ama kalbim yeteri kadar ısınmıyor. keşke birine karşı güçlü bir tutku hissedebilsem, eskiden olduğu gibi.

içimden bir şey gelmiyor. zamanımı verimli kullanamıyorum...

selam eylül

gerçekten zorlu bir iş deneyimi yaşadım. bana kendimi zayıf ve yalnız hissettirmişlerdi. bununla mücadele etmek öyle iğrenç ve sinir bozucu ki... özellikle etrafa kulaklarını ve gözlerini kapayamayan hassas biri için düşünün, berbat! işsizlik bundan kat kat daha iyi... tabii ki istediğim şey bu değil, ama biraz sakin ve huzurlu zaman geçirmem gerekiyor.

malta tatili sonrası yine aynı uğraşlarla evde vakit öldürüyorum. hava aşırı sıcak ve yapışıp kalıyorum koltuğa. annem klima açmamı tembihliyor :))) pek sevmiyorum açıkçası, ihtiyaç duyarsam zaten arada bir açıyorum.

şimdilik bu kadar. yarın anadolu yakasına geçeceğim ve bir istanbullu olarak karşıyı bildiğim söylenemez. keşke birkaç öneri alsam... ya da biraz zomato ve instagram karıştırmam faydalı olur ;)

kendinize dikkat edin. hayat hep bir şeyleri alır, bu yüzden siz yeni bir yol bulmaya/yaratmaya çalışın. sevgiler <3