affetmek

unutmadığım olaylar yüzünden bazı kişilere karşı kızgınlığımı yenemediğimi, o kişi ve olaylarla aslında hiç barışmadığımı fark ettim. kimi çocuklukta, kimi ergenlikte, kimi eski ilişkim veya işimde başıma gelmiş ama hala daha bir olay içinde veya bir konudan bahsederken aklıma ansızın düşecek kadar da sinsi...

keşke bu izlere sebep olmasalardı ama ondan daha önemlisi, keşke ben bu izleri bu kadar sahiplenmeseydim. neticede çoğu (belki de hepsi) düşünülmüş, planlanmış bir şekilde gelişen olaylar değildi.

bu yüzden ;

- o gün yediğim terliği,
- bir akrabamın beni küçük gören tavrını,
- eski iş arkadaşımın sayesinde kabus gibi geçen ayları,
- sorumlumun ukala hareketlerini,
- incitmek için sarf edilmiş nefret sözlerini,
- sevdiğim kişinin beni ne şekilde terk ettiğini...

(ve daha uzar gider)

tamamen geçmişte bırakmak istiyorum. hepsi yaşandı ve bitti.

bunların hepsi aslında geçti, eskide kaldı. kimse kimseyi tabii ki sevmek zorunda değil ama bizi mutsuz eden bir duyguyla da yaşamamalıyız.

zaman çok değerli...