"geçici"

şu an arayacak pek kimsem yok işin gerçeği ama aramak isterdim; konuşmak ve rahatlamak... çünkü sanki her şey kocaman bir yumak oluyor ve hayatım toparlanmıyor gibi.

hızlı aramalarımda toplam 6 kişi var. en başta annem ve babam, diğer 4 kişi de en yakın kız arkadaşlarım. (bir tanesiyle aynı yerde oturuyoruz, biri evli ve liseden arkadaşım, son ikisi de bir zamanlar beraber çalıştığım iş arkadaşlarım.)

annemi arasam zaten dertlerimi kendi kendine dert ettiği ve yeteri kadar üzüldüğü için ona yüklenmiş olacağım.
babam zaten okulda ve onunla çok telefonlaşmayız. genelde whatsapp aile grubundan kısa kısa yazışıyoruz.
kız arkadaşlarıma da gelirsek, evli olan haricinde diğerlerinin rutin bir iş temposu var. ayrıca hiçbirine içimi uzun uzun dökmek istemiyorum. bir tanesi geçen gün birtakım olumsuz yorumlar yaptı, diğeri çok akıl verir şekilde konuşuyor, bir öteki aşk acısı yüzünden antidepresan kullanıyor vs vs.

yani şu an rahatlıkla özelimi dökebileceğim ve ruhuma huzur verebilecek bir kimse yok. çok üzgünüm ki böyle. ben de size yazmak istedim, burada bahsetmek en iyisi.

bu sabah son görüştüğüm yerden olumsuz dönüş belirten bir e-posta aldım. içimde hep olumlu neticeleneceği hissi vardı nedense. görüşmelerim samimi ve sıcak geçmişti. aradıkları deneyim bende vardı. hatta diğer görüştüğüm yerlere belirttiğim maaşın çok altını söylemiştim çünkü beklentime daha uygundu ve olmasını istemiştim. beni arayacaklarını düşünerek içimden maaş pazarlığı bile yaptım geçen günlerde.

diyecek bir şey yok. 8 ay evde geçmiş ve evde, rahat bir hayatı yaşıyor olmanın hazzı zaman içinde yerini huzursuzluğa, gelecekte ne olacak korkusuna ve plansızlığın neden olduğu kaygılara bırakıyor. maalesef ben bu vakti boş boş öldürdüm. gerçi şunu yapman gerekiyor diye bir şart da yok ama şu anki halime bakılırsa daha aktif olmam faydalı olurdu belki.

biliyorum, hayatımızda sorunlar olduğu gibi fırsatlar ve seçenekler de olacak. kendime ufak bir hatırlatma daha yapmam gerekiyor...

geçici bir durum bu. 
derin bir nefes al.